Home sweet Home

Hallo allemaal, het is alweer even geleden dat ik iets van ons heb laten horen, maar om deze blog even netjes af te sluiten, wij zijn weer heelhuids thuis met een koffer vol verhalen en herinneringen aan een GEWELDIGE reis ;-D , na wat 'jetlag' perikelen, en zo,en hetonwennig oppakken van de dagelijkse gang van zaken, begint het gewone leven weer op gang te komen :-) , Rita is vandaag voor het eerst weer aan het werk, en ik ben weer aan de slag met onderhoud aan ons huis in Dongen. De wasmachine heeft ondertussen overuren gedraaid maar ook daar komt het einde van in zicht.

Jullie houden nog een kleine greep uit onze fotoreeks te goed (als jullie daar in geïnteresseerd zijn natuurlijk), maar dat heeft nog even nodig.

Allemaal hartelijk dank voor jullie belangstelling, jullie reakties maakte voor ons de blog en de reisextra leuk!!

terug in Lima!

Hallo allemaal, we zijn weer in Lima aangekomen, het zit er haast op ;-P, als wij thuis zijn ga ik nog een aantal foto´s plaatsen, maar dat is voor ons nu allemaal teveel een gedoe :-S.

De jungle was voor ons de slagroom op de overheerlijke taart, die onze huwelijksreis tot nu toe geweest is :-D , bijzonder om eens rond te mogen lopen in een gebied waar de natuur nog gewoon de natuur is (gelukkig met een plaatselijke gids), wederom begonnen onze dagen in alle vroegte, simpelweg omdat er dan het meeste te zien en te beleven valt en de temperatuur in deze vochtige omgeving dan nog dragelijk is (ongeveer 35 graden in de middag). Het Amazone gebied is een enorm gebied waar je in je eentje volledig verloren zou lopen, als je al niet snel de een of andere stommiteit zou begaan, waardoorje ernstig in de problemen zou geraken, een van de eerste dingen die geleerd word is dat je nooit zomaar iets vast moet pakken, omdat er voor ons overal 'verrassingen' op de loer liggen, zoals giftige planten en/of insekten,verder is er vooralsnog niet veel aan de hand, in een gebied dat bruistvan het leven en waar het werkelijk nooit stil is! we hebben er uren met onzegids gewandeld, om vervolgens vanuit een schuilhut te kijken naar een kaaiman die toevallig op ons lag te wachten! vervolgens de ontelbare vogels en tot slot hebben wenog opeen soort catamaran (twee kano´s aan elkaar) over het meer dat ergens midden in het oerwoud lag een groep otters mogen bewonderen. Tijdens een avondwandeling (hetis daar rond zes uur al aardedonker) hebben we het insectenleven van dichtbij kunnen zien, echte Tarantula´s en andere spinnen die er in formaat niet voor onderdoen ;-S , in eerste instantie denk je dat je s´nachts niet zult kunnen slapen vanwegen de ogenschijnlijk overdovende herrie die je er hoort, maar in de praktijk hebben wij daar op onze met kaarsen verlichte verblijfplaats (erg romantisch) geen last van gehad. wel hebben we onze klamboe zorgvuldig onder onze matrassen gestopt voordat wij gingen slapen, je weet immers maar nooit!! Ik moet zeggen dat je Jungle huisjes goed berekend zijn op hun taak, want ondanks dat er overal kieren zijn hebben we geen enkel insekt van betekenis aangetroffen, (deze woningen staan op geïmpregneerde palen). Als laatse hebben wij ook nog een nacht op een kampside drie uur varen het oerwoud in geslapen, om daar het fenomeen van het 'kleilikken' te bewonderen, op deze plaats (er zijn er meerdere, maar dit is een van de grootste) komen elke morgen honderden Papagaai achtigen massaal klei oplikken, wat zij nodig hebben voor hun spijsvertering of om de toxische stoffen in hun voedsel te neutraliseren? (daar zijn de geleerden het nog niet over eens) maar zeker is dat het een boeiend spektakel is. Als klap op de vuurpijl hebben wij nog even gezwommen in een zijrivier van de Amazone, waar ontelbare kaaimannen in rondzwemmen :-S, was volgens onze gids geheel ongevaarlijk omdat deze max.twee meter lange dieren geen mensen aanvallen!! hij ging dan ook als eeste het water in , wat een welkome verkoeling was na een urenlange zweterige boottocht. Het enige waar ik in het water door werd 'aangevallen' waren hele kleine visjes die die het grappig vonden om op onverwachte plekken aan je lijf te 'happen' wat een merkwaardige ,aanvankelijk vervelende, ervaring is in het troebele water, maar als je gewoon blijft bewegen is er geheel niets aan de hand ;-). Op de kampside werden wij door onze gids 'Listen' zo heet deze sympathieke jongeman kennelijk, nog getrakteerd op een fles wijn, ter eren van onze huwelijksreis, erg leuk! deze hebben wij dan ook gezamelijk maar soldaat gemaakt, voordat wij in onze tentjes gingen slapen. gelukkig hebben wij gedurende ons verblijf in de 'rimboe' nauwelijks regen gehad, wat het aantal muggen in ieder geval beperkt en het leven er volgens ons een stuk aangenamer maakt :-)

Morgen nog even Lima in vogelvlucht, en dan tegen de avond (voor jullie midden in de nacht) op weg naar huis ;-D, altijd weer leuk om thuis te komen!!

Hartelijke groet en tot binnenkort, Arnold.

Dag iedereen,

Ik schrijf nog een stukje onder het verhaal van Arnold. Ook ik vond het een geweldige ervaring. Alleen de geur al, een zware zoetige geur vol van bloemen. Het dagritme in het oerwoud is behoorlijk anders dan dat ik gewend ben. We stonden tussen 4 uur en half 6 op, en werden dan na het ontbijt (1x ervoor) ongelofelijk actief. Door de hoge vochtigheidsgraad en de warmte waren we zelf ook nat van het zweet. Maar tijd om ons daar druk over te maken is er niet, want er is zoveel te zien en de gids verteld ook bijzonderheden. Zo zijn er bomen de a.h.w. lopen door woud.(ongeveer 35 cm per jaar) en zo hun standplaats zo licht mogelijk houden. Ook bomen die rondom andere bomen groeien en deze verstikken en in zichzelf opnemen. Verder zagen we ook veel dieren, bijv. vlinders die zo groot als een hand waren. Zo rond 12.00 uur kwamen we dan weer op lodge, om dan in de middag op de veranda te luieren, of een dutje te doen. Dan na zonsondergang nog een fijne wandeling. Om 21.00 uur lagen we dan weer in bed.

Onze huwelijksreis zit er bijna op, we hebben er enorm van genoten. Arnold en ik hebben al besloten om te gaan sparen voor een volgende verre reis.

Lieve hartegroet, Rita

Machu Pichu, inderdaad geweldig!

Hallo allemaal :-)

Op reis naar de Machu Picchu,hebben we op aanraden van Jan Schippers (Jan nogmaals dank !) het programma enigzins aangepast. In plaats van ruim een halve dag in een klein plaasje om de hoek bij de Machu Picchu te verblijven, waar helemaal niets te beleven valt dan souveniers kopen, teeten en tedrinken. Hebben we onderweg nog enkele zeer interessante plaatsen bezocht, die gewoon op de ruim drie uur durende tocht richting het hoogtepunt van onze reis lagen, dus i.p.v. de trein, het eerste stuk met de taxi. om vervolgens in het plaatsje Ollantaytambo (een plaats met bijzondere restanten van de Inkabeschaving) op de trein te stappen richting Machu Picchu, (deenige andere optie isde Inca trail gaan lopen, veel andere mogelijkheden zijn er niet!) vanwaar het dan nog 1,5 uur tuffen is over het spoortje dat langs een bergriviertje is aangelegd, en waar het uitzicht op de honderden meters/soms meer dan een kilometer hoge bergen en bergwanden(je bevind je dan al opongeveer drie kilometer hoogte) buitegewoon boeiend enfasinerend is;-).

Dit uit zijn voegen barstende plaatsje zit letterlijk ingeklemd tussen de honderde meters hoge bergenin deze omgeving, het is een plaasje met overwegend hotelletjes restauranten, winkeltjes en uiteraard desouvenierkraampjes ;-P, en ziet er Peruaans rommelig uit, en is dan ook volledig op het toerisme gericht! Je moet weten dat hier dagelijks ongeveer 2500 mensen een, soms twee dagen verblijven, om vervolgens weer te vertrekken. Logistiek hebben de Peruanen dit perfekt en op de minuut geregeld.

De volgende dag moesten we in alle vroegte uit de veren (half vijf,jawel Rita wordt nog een ochtendmens :-)om bijvoorkeur de Machu Picchubij zonsopgang te aanschouwen, nahet ontbijt naar de plaats waar de bussen op ons stonden te wachten, (ikschat dat er ongeveer 15 zijn die daar op de speciaal aangelegde weg naar boven rijden) waar onze gids ons verzocht even aan de overkant v.d. straatte wachten omdat hijnog enkele mensen moest zoeken die zich ook bij ons groepje zouden aansluiten. De rij wachtende mensen bij de klaarstaande bussen groeide ondertussen tot ons ongenoegen gestaagaan (wij waren immers niet voor niets vroeg opgestaan), na ongeveer tien lange minutenkonden wij dan ookin de rij aansluiten zodat wijin, ik denk de zesde bus zaten.

Het leuke is dat je vervolgens over eenslecht verharde weg naarde plaats van bestemming wordt gebracht, eers een kilometer verder langs de bergstroom en vervolgens vele haarspeldbochten naar boven, wat het idee van'ver van de bewoonde wereld' alleen maarversterkt. Eenmaalophet eindpunt aangekomen,staat iedereen nog voor depoort te wachten (enkele honderden), omdathet nog net te vroeg is, je moetweten dat het dan al redelijk licht is en iedereen alleen maar door wil! de verwachtingen zijn immers hoog gespannen.Ondertussen zien wijeen sroompje mensennaderen die er voor hebben gekozende Machu Picchu te voet te naderen :-S. Als dan eindelijk de poort open gaat, enwe eindelijk(veel te langzaam i.v.m. de paspoortcontrole) naar binnen mogen,doetonze gids een pogingom ons entousiasme af te remmen door onste wijzen op enkele 'interessante'naamborden ;-P, en wat hem doetglimlachen door onze 'haast', als wij dan eindelijk op de plaats zijn aangekomen waavan je gewoondelijk de fotos van dit 'wereldwonder' ziet, worden wij getrakteerd op een uitzicht wat nauwelijks te beschrijven is;een steilebergwaarvan aan de voet ons riviertje stroomdomgeven door hogere steilebergen, een serene ochtendsfeer (er zijnnog maar weinig mensenophet tochbehoorlijk grote terein van de Machu Picchu) waar de laaghangende wolken de veletoppen en bergflanken verhullen en weerprijsgevenin een traagheid die bij deze ochtend past ADEMBENEMEND! Nadat wij enkele minuten van dit schouwspel hadden genoten vond onze gids het tijd om met de rondleiding te beginnen, (de gids was bijde reis inbegrepen) Voor mij was het evenwel duidelijk dat ik de eerstkomende twee uur geen gekwebbel van een overigensgoedgemutse gids wilde aanhoren, en daar ook Rita daar geen behoefte aan had, hebbenwij degoede man vriendelijk bedankt voor zijn diensten, watdeze 'stakker' op zichzelf betrok enniet zo goed konplaatsen. Wij hebben hem op het hart gedrukt dat het niets met hem te maken had, maar dat voor ons op dat moment het'invoelen' vele male belangrijker was dan het aanhoren vanallerhande wetenswaardigheden. Vervolgens hebbenwij de'nazorg' overgelaten aan onze reisgenoten Mark en Nicole(die deze reis fijn gezelschap zijn) en hebben vervolgens ons eigen plan getrokken :-D, ONVERGETELIJK!!

Alweer een beetje bekomen van de vermoeiende dag van gisteren (op het einde van de dag zijn wij de 3,5 uur terug gereisd naar Cusco) om vandaag lekker uitte rusten voordat wij morgen naar onze laatste echtevakantiebestemming te gaan in het oerwoud .

Warme groet uit hetoverwegend zonovergoten Peru. Arnold.

indrukken in Peru

Dag lieve bekenden uit Nederland,

Ook ik krijg een beetje de blog smaak te pakken en schrijf vandaag over nog meer indrukken in Peru.

Vandaag wil bijv. over het feest op eiland (waar Arnold al over verteld heeft) vertellen.Zo´n feest ziet er echt anders uit als bij ons. De zaal is een zolder, waaréén spaarlamp brandt, de bar is een tafeltje waar halve liter flessen fris en bier opstaan. De plaatselijke bevolking danst met veel plezier op de muziek van het dorpsbandje dat speelt. Ookwij gaan dansen. Op een gegeven moment biedt Arnold de moeder en dochter van ons gastgezin een drankje aan. Beiden willen ze cola. Arnold koopt twee flesjes cola voor hen. Zoveel vreugde zie je niet vaak, twee flesjes. Blijkbaar was het de bedoeling geweest dat ze samen één flesje zouden delen. De schat wordt zorgvuldig behandeld en later als we naar huis gaan worden de twee flesjes (waar weinig uit is) mee naar huis genomen. Zoveel vreugde om de luxe van twee flesjes cola, dat is ook Peru.

Peru is ook het land waar als je niet gepingeld hebt, en dat toch echt verwacht werd, je gewoon meer geld terug krijgt. Dat wordt dan gedaan met een big smile.

Verder de mystiek in dit land is enorm. Op Inka plaatsen, maar ook op pre-Inka plaatsen, voelik vaak bijzondere energie. Ook bijv.in de Machu Picchu bij de zonnenwijzer is de sfeer veel lichter.

Peru is een héél bijzonder land, ik zou zeggen wacht niet telang als je erheen wilt, want inderdaad het toerisme is erg aan het toenemen. (zegt de toeriste)

Hartegroeten Rita

rust in de reis

Hallo allemaal,

Ik zit hier stevig te balen, omdat ik zojuist een heel verhaal had gemaak, ik was zowat gereed, en doordat ik een verkeerde toets heb aangeslagen (de spaanse taal en toch iets andere toetsen op deze computer) ben ik dus alles kwijt ;-P.

Om kort te gaan, zijn wij van Puno naar Cusco gereisd, met een toeristische bus met een helaas zeer saaie en slecht verstaanbare gids, (de reis duurde ongeveer negen uur) wat wel wat afbreuk deed aan de diverse bezienswaardigheden onderweg, maar niet aan het overweldigende land en landschap, gelukkig stopte wij halvewegen de dag ookvoor een uitstekend buffet op een leuke plaats :-) ,

Ondertussen zitten wij in de historischt plaats Cusco, waarvan het centrum gedomineerd wordt door colonialegebouwen,Incaresten(en resten van voor de Incas), de buitenwijken verschillen niet veel van de overige Peruaanse buitenwijken, rommelig en stoffig!

Momenteel zitten/ zaten (Rita heeft haar stukje in de blog al geschreven en is rondkijken) wij weer in een internetcafe,vrij modern en dus nietaanleunend tegen eenvriendelijke Peruaan, maar naast enkele toeristen.Gistermorgen (zaterdag) zijn wij deze historische plaats eens gaan verkennen (ons hotel bevind zich in een van de zeer smalle straatjes in het centrum van de stad, aan de buitenkant niet meer dan een nietszeggende muur met een poort, achter de poort een klein paradijsje zoals meer van onze hotelletjes) wij hadden het geluk dat er bij ons om de hoek op zaterdag een kunstmarktje was, waar enkele tientallen mensen hun ambacht aan het uitoefenen waren en uiteraard de vruchten daarvan te koop aanboden, leuk en gemoedelijk. Verderop in het centrum wordt je uitermate 'warm' verwelkomd door een groot aantal Peruanen die ieder op hun beurt graag iets aan je willen verkopen (de werkeloosheid is hier erg hoog en aan de toerist valt geld te verdienen) dus staan de mensen te dringen om je aan van alle mogelijke zaken te voorzien, je schoenen te poetsen (ongeveer een keer of tien terwijl ik sandalen droeg) een aalmoes en ga zo maar door. Kortom als je graag een kopje koffie wilt drinken, kun je beter niet op een terrasje gaan zitten (hadden wij wel gedaan) tenzij je om een praatje verlegen zit natuurlijk ;-P . ik moet zeggen dat er twee meisjes (het zijn vaak kinderen die vanalles aanbienden) het heel leuk deden, en ons wat vingerpkoppetjes aan wisten te smeren, die wij later in een winkeltje voor iets meer dan de helft van de prijs zagen liggen :-D we spreken hiet over bedragen van enkele kwartjes.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik uiteindelijk wel wat geiriteerd geraakt ben door de opdringerigheid van deze brave mensen, maar ik geloof dat ik hen niet eens ongelijk kan geven, je moet toch ergens van leven nietwaar, en waar valt er nu meer te halen dan bij al die schatrijke toeristen.

Morgen op wegnaar de Machu Pichu (overmorgen in alle vroegte een bezoek eraan) en dan enkele dagen later het oerwoud, waar wij wederom een aantal dagen verblijven, lekker rustig dus .

Hartelijke groeten Arnold.

Peru

Dag alle lieve mensen in Nederland,

Ik ga nu ook eens de tijd nemen om jullie over Peru te vertellen, het is een land om verliefd op te worden. Zeker al je er met je nieuwbakken echtgenoot zit.

De Andes loopt door een groot gedeelte van Zuid-Amerika, maar zeker ook in Peru. De Andes is prachtig, indrukwekkend. Soms donker en dreigend, soms licht en stralend. Vele kleuren: rood, oranje, paars,geel, groen,bruin, zwart en alle tussenliggende tinten. Hele stukken zijn woestijn achtig droog, door andere delen lopen beekjes. En dat alles met de bijbehoorende begroeiing en dierlijk leven.

Ook over de dieren in Peru valt veel te schrijven. In de steden zijn er veel straathonden, in de letterlijke zin van het woord : honden die op straat wonen.

Maar in de natuur zie je veel, veel dierlijk leven (en we zijn nog niet eens in het regenwoud geweest) Lama s, vicuñas, acalpas, kolibries, gieren,condors,adalaars, valken, ibissen, zeeleeuwen,pinguins en nog veel meer vogels en andere dieren waar ik de naam geheel niet van weet. We kijken/luisteren constant en genieten enorm van de natuur. Ook als we uren reizen er valt constant te genieten van elk uitzicht.

Ook zijn er enorm veel bloeiende planten, soms kennen we die ook in Nederland, maar dan zijn ze vele male kleiner of als kamerplant. Er zijn hier bijvoorbeeld wilde lupine die ongeveer eeen meter hoog worden. Ik heb er zaadpeulen van meegenomen. Ook de kamille is hier anderhalf keer zo hoog. Een van de meest gebruikte plant hier is de coca. Coca is hier, niet als cocaine, maar de bladeren worden hier voor veel dingen gebruikt. Coca heeft een ontsteking remmende werking, werkt goed tegen hoogteziekte en werkt energie stimulerend, terwijl het hongergevoel verminderd. Je kunt je voorstellen dat vrijwel iedereen in de hogere gebieden cocabladeren kauwt en of eet. Maar de overheid (onder druk van de amerikanen) probeert de cocablad productie en gebruik te verminderen. Het zal hen niet gemakkelijk lukken, in een land waar veel mensen op de rand van honger en armoede leven. Coca vermindert hongergevoel en werkt dus ook nog ontsteking remmend.

Het eten in Peru is heerlijk en uiteten is vaak erg gezellig en goedkoop. Ook erg gebruikelijk is het dat je een portie voor twee personen besteld. Het fijne daarvan is dat we vaak een half voorgerecht en een half nagerecht eten. Zo kunnen we nog meer proeven.

Op het moment zitten we in Cusco in een hotel van een Nederlandse vrouw. Nog redelijk jong, ik schat ongeveer 30 jaar. Zij heeft haar hotel verbonden aan een stichting die zich onder anderebezighoudt met stimuleren van onderwijs. Kijk maar zelf eens op hun web-site www.stichtinghope.org .

Ik ga nu met mijn verhaal stoppen en groet jullie allen vanuit mijn hart Rita

eindelijk weer eens op het water;-)

Dag lieve mensen,

Het werkt erg inspirerend als je merkt dat er zoveel mensen zijn die je blog volgen, daarvoor dank !, omdat het meteen meewerkt om onze huwelijksreis veel intenser te beleven. We hebben de afgelopen dagen alweer vele leuke dingen beleeft, om te beginnen hebben we een nacht in de plaats Puno geslapen. Dit is een behoorlijk grote plaats aan het Titicacameer, wat een rijke historie heeft bij het ontsaan van het Incarijk, alsook in het verzet tegen de spaanse overheersing, de straten zijn erg smal en druk bevolkt (wij logeren in het centrum), en is ondertussen zeer toeristisch, maar dan wel op z´n Peruaans; de sfeer van de jaren vijftig met een saus van deze tijd (mobiele telefoons, flatscreens etc) bijzonder om mee te maken.

Ik heb begrepen dat er hier en daar wat taalfouten in de blog voorkomen, dat komt dan vooral doordat ik ´savonds moe ben, anders heb ik daar meestal niet zo´n last van (anderen wel misschien ;-P )

Welnu, gistermorgen zijn wij scheep gegaan in de haven van Puno, op een houten passagierscheepje waar pakweg vijfentwintig toeristen op vervoerd kunnen worden (er liggen er minstens veertig van in de haven), die er allemaal er 'handgemaakt' uitzien, zeer idilisch. Onze gids is zoals gebruikelijk een innemendejongeman van ergens rond de dertig, die ons enthousiast in twee talen van alle nodige informatie voorziet (ook van het feit dat je uitlaat op het achterdek pal achter het trapje naar boven nooit mocht aanraken), uiteraard had niet iedereen deze informatie meegekregen, bij Mark, onze nederlandse reisgezel op enkele brandblaren kwam te staan ;-S , gelukkig is het wat dat betreft daarbij gebleven.

Na pakweg een klein half uurtje varen kwamen de Uroseilanden in zicht, (dit is een dorp van drijvende eigengemaakte rieten eilanden), waar deze mensen al generatie´s op wonen, en wat tegenwoordig een van de grote toeristische attrakties van het meer is. De bewoners van dit deel van de eilanden (er zijn ook delen die niets van toeristen moeten hebben) stonden ons al lachend en zwaaiend op te wachten. Er viel natuurlijk weer geld te verdienen, en gelukkig gebeurt het allemaal op een zeer gemoedelijke manier, en als toerist valt je dan ook een warm onthaal ten deel, zonder dat het vervelend word. Je krijgt een aardig beeld van de maniervan leven van deze mensen, zij vissen,doen veel handwerk, enonderhouden de eilanden, die een gebied van ruim een kilometer beslaan, met een vaargeul ertussen van enkele honderde meters breed, verder hebben zij wat kleinvee, waarvan de varkens op afgelegen plekken worden gehouden omdat deze zich domweg te goed doen aan de rieten hutjes, en zich door de bodem heen vroeten. Deeventuele kinderen gaan op eigen houtje met de roeiboot naar het schooltje op een van de eilanden. Uiteraard had onze gids zijn eigen relaties op de eilanden, zodat wij linia recta naar bij de 'juiste' familie´s werden afgeleverd, al met al een vrolijk gebeuren, waarbij veel werd gelachen (de Peruanen houden wel van een dolletje), Alexander, onze gids deed overigens steeds het woord, en wel met verve.Nadatwij wederom in de gelegenheid gesteld waren om het huisvlijtte bewonderen, en indien gewenst te kopen (word je niet echtarm van) konden wij eens rondneuzen ophet meeverend eilandje (alsof je op een matras loopt), de hutjes zijn ergrommelig, maar ernaast staat wel een klein zonnepaneel, en ineen aantal hutjesvind gewoon eenkleine tv enradio, en naast de'traditionele' rieten vaartuigen (speciaal voor de toeristen)liggen er aan deachtekant van de eilandjes gewoon kleinemotorbootjes voor het dagelijkse leven,kortom gewoon leuk om eens van dichtbijte bewonderen.

Ik merk dat de blog uit de hand begind te lopen, omdat ik op deze manier vertellend nog wel enkele uren kan doorgaan, en het is wel onze huwelijksreis!!!! Ik wil alleen nog even kwijt dat de overnachting bij een Peruaanse familie hartverwarmend en leuk was o.a. (wij allen in de plaatselijke klederdracht) naar een voor ons georganiseerd feestje, in de plaatselijke ontmoetingsruimte, met live muziek en verlicht door één spaarlamp:-) , Rita Plaste in haar broek van het lachen, kortom te veel om te vertellen.

Wij hopen het jullie allemaal nog in geuren en kleuren te vertellen, kompleet met bijpassende foto´s, maar voor vandaag is het weer mooi geweest.

Hartelijke groeten, uiteraard ook namens mijn lief. Arnold.

Chivay/Puno

Hallo zeer gewaardeerde 'volgelingen'

Eindelijk weer eens een hotel met eigen internet, dat wil zeggen een computter waar je gewoon aan kunt gaan zitten, in plaats van de internetcafe´s waar wij de afgelopen dagen gebruik van hebben moeten maken, ik moet zeggen dat het wel knus is tussen zowat schouder aan schouder tussen een stel Peruanen te zitten internetten. Helemaal leuk word het dan als er een klein Peruaans meisje komt kijken wat wij dan wel voor vreemde mensen zijn, om vervolgens zonder schroom contakt met je probeerd te krijgen, uiteindelijk hebben we voor elkaar maar wat kinderliedjes gezongen omdat een echt gesprek er niet helemaal inzat. De laatse avond in Chivay zijn we ook nog gaan eten in een restauranje met 'live' muziek en dans, toen Rita werd uitgenodigd om mee te dansen met een knappe Peruaan, wilde zij daar niet van weten, jammer zo´n gemiste kans :-S , gelukkig vond zij het niet erg toen ik door een schone Peruaanse werd gevraagd ;-D

In Chivay hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan de natuurlijke warmwaterbaden, erg lekker, en ook erg heet, zelfs Rita kon er niet continu in blijven, en dat wil heel wat zeggen.S´middags zijn we nog even een lekkere piza gaan eten in een plaatselijke eettent, en wat helemaal leuk was dat de dame die de bediening deed, kort na het opnemen van onze beselling, (wij waren op dat ogenblik de enige klanten) de deur uitging, om vervolgens enkele minuten later terug te keren met enige ingrediënten voor onze maaltijd, die was zij even gaan halen op de plaatselijke markt om de hoek :-) , verser kun je het niet hebben dunkt mij, de smaak was dan ook uistekend.

Vanmorgen zijn wij in alle vroegte weer op reis gegaan naar de volgende plaats op onze toer, een reis van ongeveer zes uur door de hoogvlakte van de Andes, een geweldige ervaring om urenlang door deze uitgestrekte en door bergen omgeven omgeving te reizen. Regelmatig kom je kudde´s Lamas, Akalpas en Vikuñas tegen, veelal begeleid door een herder, waarvan je de woningen (in onze begrippen hutjes) her en der in het landschap ziet liggen. Wil je vanuit deze afegelegen gebieden naar de bewoonde wereld, dan ga je gewoon langs een van de schaarse wegen staan tot je een lift krijgt.

Deze tweebaans wegen zijn overigens niet geheel zonder gevaar, gezien het aantal gedenktekens van omgekomen mensen langs de weg, onze schaufeur (een oudere man die zeer behoedzaam reed) maakte steevast een kruistenkje als wij een gedenkteken passeerde. Je moet weten dat al het verkeer van deze wegen gebruikmaakt, hele zware vrachtwagens die maar zeer langzaam de vaak glooiende hellingen beklimt (heb ik het nog niet eens over de echte bergflanken ) snelle auto´s, toeristen bussen en busjes, en ook nog alle mogelijke rollend materieel van voor de oorlog. Reken daarbij dat mensen vaak uuren achtereen achter het stuur zitten (het duurd wel even voor je daar enkele honderde kilometerd overbrugd hebt). En daar het buiten de bebouwde gebieden erg rustig op de weg is is iedereen er continu aan het inhalen, vraagd erg veel concentratie en inschattingsvermogen.

Waar wij vandaag ook achter kwamen, (via onze gids) is dat er in Peru maar weinig mensen zijn die hun huis afbouwen, als het eenmaal gereed is moet je namelijk behoorlijk belasting gaan betalen, gevolg hele dorpen en halve steden die tot in de eeuwigheid in aanbouw zijn, Ziet er erg slordig uit, temeer daar in het in dit gebied erg stoffig is( het wil er alleen in de regentijd, jan/febr) maar wat regenen .

Welnu morgen gaan wij voor enkele dagen het titicaca meer bevaren en verkennen, ik houd jullie zo spoedig mogelijk weer op de hoogte.

Warme groet, uiteraard ook namens Rita.

Ps. ik weet niet of het gaat lukken om nog foto´s te plaatsen, ik ga in ieder geval een poging wagen in Cusco.