Hallo allemaal :-)

Op reis naar de Machu Picchu,hebben we op aanraden van Jan Schippers (Jan nogmaals dank !) het programma enigzins aangepast. In plaats van ruim een halve dag in een klein plaasje om de hoek bij de Machu Picchu te verblijven, waar helemaal niets te beleven valt dan souveniers kopen, teeten en tedrinken. Hebben we onderweg nog enkele zeer interessante plaatsen bezocht, die gewoon op de ruim drie uur durende tocht richting het hoogtepunt van onze reis lagen, dus i.p.v. de trein, het eerste stuk met de taxi. om vervolgens in het plaatsje Ollantaytambo (een plaats met bijzondere restanten van de Inkabeschaving) op de trein te stappen richting Machu Picchu, (deenige andere optie isde Inca trail gaan lopen, veel andere mogelijkheden zijn er niet!) vanwaar het dan nog 1,5 uur tuffen is over het spoortje dat langs een bergriviertje is aangelegd, en waar het uitzicht op de honderden meters/soms meer dan een kilometer hoge bergen en bergwanden(je bevind je dan al opongeveer drie kilometer hoogte) buitegewoon boeiend enfasinerend is;-).

Dit uit zijn voegen barstende plaatsje zit letterlijk ingeklemd tussen de honderde meters hoge bergenin deze omgeving, het is een plaasje met overwegend hotelletjes restauranten, winkeltjes en uiteraard desouvenierkraampjes ;-P, en ziet er Peruaans rommelig uit, en is dan ook volledig op het toerisme gericht! Je moet weten dat hier dagelijks ongeveer 2500 mensen een, soms twee dagen verblijven, om vervolgens weer te vertrekken. Logistiek hebben de Peruanen dit perfekt en op de minuut geregeld.

De volgende dag moesten we in alle vroegte uit de veren (half vijf,jawel Rita wordt nog een ochtendmens :-)om bijvoorkeur de Machu Picchubij zonsopgang te aanschouwen, nahet ontbijt naar de plaats waar de bussen op ons stonden te wachten, (ikschat dat er ongeveer 15 zijn die daar op de speciaal aangelegde weg naar boven rijden) waar onze gids ons verzocht even aan de overkant v.d. straatte wachten omdat hijnog enkele mensen moest zoeken die zich ook bij ons groepje zouden aansluiten. De rij wachtende mensen bij de klaarstaande bussen groeide ondertussen tot ons ongenoegen gestaagaan (wij waren immers niet voor niets vroeg opgestaan), na ongeveer tien lange minutenkonden wij dan ookin de rij aansluiten zodat wijin, ik denk de zesde bus zaten.

Het leuke is dat je vervolgens over eenslecht verharde weg naarde plaats van bestemming wordt gebracht, eers een kilometer verder langs de bergstroom en vervolgens vele haarspeldbochten naar boven, wat het idee van'ver van de bewoonde wereld' alleen maarversterkt. Eenmaalophet eindpunt aangekomen,staat iedereen nog voor depoort te wachten (enkele honderden), omdathet nog net te vroeg is, je moetweten dat het dan al redelijk licht is en iedereen alleen maar door wil! de verwachtingen zijn immers hoog gespannen.Ondertussen zien wijeen sroompje mensennaderen die er voor hebben gekozende Machu Picchu te voet te naderen :-S. Als dan eindelijk de poort open gaat, enwe eindelijk(veel te langzaam i.v.m. de paspoortcontrole) naar binnen mogen,doetonze gids een pogingom ons entousiasme af te remmen door onste wijzen op enkele 'interessante'naamborden ;-P, en wat hem doetglimlachen door onze 'haast', als wij dan eindelijk op de plaats zijn aangekomen waavan je gewoondelijk de fotos van dit 'wereldwonder' ziet, worden wij getrakteerd op een uitzicht wat nauwelijks te beschrijven is;een steilebergwaarvan aan de voet ons riviertje stroomdomgeven door hogere steilebergen, een serene ochtendsfeer (er zijnnog maar weinig mensenophet tochbehoorlijk grote terein van de Machu Picchu) waar de laaghangende wolken de veletoppen en bergflanken verhullen en weerprijsgevenin een traagheid die bij deze ochtend past ADEMBENEMEND! Nadat wij enkele minuten van dit schouwspel hadden genoten vond onze gids het tijd om met de rondleiding te beginnen, (de gids was bijde reis inbegrepen) Voor mij was het evenwel duidelijk dat ik de eerstkomende twee uur geen gekwebbel van een overigensgoedgemutse gids wilde aanhoren, en daar ook Rita daar geen behoefte aan had, hebbenwij degoede man vriendelijk bedankt voor zijn diensten, watdeze 'stakker' op zichzelf betrok enniet zo goed konplaatsen. Wij hebben hem op het hart gedrukt dat het niets met hem te maken had, maar dat voor ons op dat moment het'invoelen' vele male belangrijker was dan het aanhoren vanallerhande wetenswaardigheden. Vervolgens hebbenwij de'nazorg' overgelaten aan onze reisgenoten Mark en Nicole(die deze reis fijn gezelschap zijn) en hebben vervolgens ons eigen plan getrokken :-D, ONVERGETELIJK!!

Alweer een beetje bekomen van de vermoeiende dag van gisteren (op het einde van de dag zijn wij de 3,5 uur terug gereisd naar Cusco) om vandaag lekker uitte rusten voordat wij morgen naar onze laatste echtevakantiebestemming te gaan in het oerwoud .

Warme groet uit hetoverwegend zonovergoten Peru. Arnold.