Hallo allemaal,

Ik zit hier stevig te balen, omdat ik zojuist een heel verhaal had gemaak, ik was zowat gereed, en doordat ik een verkeerde toets heb aangeslagen (de spaanse taal en toch iets andere toetsen op deze computer) ben ik dus alles kwijt ;-P.

Om kort te gaan, zijn wij van Puno naar Cusco gereisd, met een toeristische bus met een helaas zeer saaie en slecht verstaanbare gids, (de reis duurde ongeveer negen uur) wat wel wat afbreuk deed aan de diverse bezienswaardigheden onderweg, maar niet aan het overweldigende land en landschap, gelukkig stopte wij halvewegen de dag ookvoor een uitstekend buffet op een leuke plaats :-) ,

Ondertussen zitten wij in de historischt plaats Cusco, waarvan het centrum gedomineerd wordt door colonialegebouwen,Incaresten(en resten van voor de Incas), de buitenwijken verschillen niet veel van de overige Peruaanse buitenwijken, rommelig en stoffig!

Momenteel zitten/ zaten (Rita heeft haar stukje in de blog al geschreven en is rondkijken) wij weer in een internetcafe,vrij modern en dus nietaanleunend tegen eenvriendelijke Peruaan, maar naast enkele toeristen.Gistermorgen (zaterdag) zijn wij deze historische plaats eens gaan verkennen (ons hotel bevind zich in een van de zeer smalle straatjes in het centrum van de stad, aan de buitenkant niet meer dan een nietszeggende muur met een poort, achter de poort een klein paradijsje zoals meer van onze hotelletjes) wij hadden het geluk dat er bij ons om de hoek op zaterdag een kunstmarktje was, waar enkele tientallen mensen hun ambacht aan het uitoefenen waren en uiteraard de vruchten daarvan te koop aanboden, leuk en gemoedelijk. Verderop in het centrum wordt je uitermate 'warm' verwelkomd door een groot aantal Peruanen die ieder op hun beurt graag iets aan je willen verkopen (de werkeloosheid is hier erg hoog en aan de toerist valt geld te verdienen) dus staan de mensen te dringen om je aan van alle mogelijke zaken te voorzien, je schoenen te poetsen (ongeveer een keer of tien terwijl ik sandalen droeg) een aalmoes en ga zo maar door. Kortom als je graag een kopje koffie wilt drinken, kun je beter niet op een terrasje gaan zitten (hadden wij wel gedaan) tenzij je om een praatje verlegen zit natuurlijk ;-P . ik moet zeggen dat er twee meisjes (het zijn vaak kinderen die vanalles aanbienden) het heel leuk deden, en ons wat vingerpkoppetjes aan wisten te smeren, die wij later in een winkeltje voor iets meer dan de helft van de prijs zagen liggen :-D we spreken hiet over bedragen van enkele kwartjes.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik uiteindelijk wel wat geiriteerd geraakt ben door de opdringerigheid van deze brave mensen, maar ik geloof dat ik hen niet eens ongelijk kan geven, je moet toch ergens van leven nietwaar, en waar valt er nu meer te halen dan bij al die schatrijke toeristen.

Morgen op wegnaar de Machu Pichu (overmorgen in alle vroegte een bezoek eraan) en dan enkele dagen later het oerwoud, waar wij wederom een aantal dagen verblijven, lekker rustig dus .

Hartelijke groeten Arnold.