Hallo zeer gewaardeerde 'volgelingen'

Eindelijk weer eens een hotel met eigen internet, dat wil zeggen een computter waar je gewoon aan kunt gaan zitten, in plaats van de internetcafe´s waar wij de afgelopen dagen gebruik van hebben moeten maken, ik moet zeggen dat het wel knus is tussen zowat schouder aan schouder tussen een stel Peruanen te zitten internetten. Helemaal leuk word het dan als er een klein Peruaans meisje komt kijken wat wij dan wel voor vreemde mensen zijn, om vervolgens zonder schroom contakt met je probeerd te krijgen, uiteindelijk hebben we voor elkaar maar wat kinderliedjes gezongen omdat een echt gesprek er niet helemaal inzat. De laatse avond in Chivay zijn we ook nog gaan eten in een restauranje met 'live' muziek en dans, toen Rita werd uitgenodigd om mee te dansen met een knappe Peruaan, wilde zij daar niet van weten, jammer zo´n gemiste kans :-S , gelukkig vond zij het niet erg toen ik door een schone Peruaanse werd gevraagd ;-D

In Chivay hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan de natuurlijke warmwaterbaden, erg lekker, en ook erg heet, zelfs Rita kon er niet continu in blijven, en dat wil heel wat zeggen.S´middags zijn we nog even een lekkere piza gaan eten in een plaatselijke eettent, en wat helemaal leuk was dat de dame die de bediening deed, kort na het opnemen van onze beselling, (wij waren op dat ogenblik de enige klanten) de deur uitging, om vervolgens enkele minuten later terug te keren met enige ingrediënten voor onze maaltijd, die was zij even gaan halen op de plaatselijke markt om de hoek :-) , verser kun je het niet hebben dunkt mij, de smaak was dan ook uistekend.

Vanmorgen zijn wij in alle vroegte weer op reis gegaan naar de volgende plaats op onze toer, een reis van ongeveer zes uur door de hoogvlakte van de Andes, een geweldige ervaring om urenlang door deze uitgestrekte en door bergen omgeven omgeving te reizen. Regelmatig kom je kudde´s Lamas, Akalpas en Vikuñas tegen, veelal begeleid door een herder, waarvan je de woningen (in onze begrippen hutjes) her en der in het landschap ziet liggen. Wil je vanuit deze afegelegen gebieden naar de bewoonde wereld, dan ga je gewoon langs een van de schaarse wegen staan tot je een lift krijgt.

Deze tweebaans wegen zijn overigens niet geheel zonder gevaar, gezien het aantal gedenktekens van omgekomen mensen langs de weg, onze schaufeur (een oudere man die zeer behoedzaam reed) maakte steevast een kruistenkje als wij een gedenkteken passeerde. Je moet weten dat al het verkeer van deze wegen gebruikmaakt, hele zware vrachtwagens die maar zeer langzaam de vaak glooiende hellingen beklimt (heb ik het nog niet eens over de echte bergflanken ) snelle auto´s, toeristen bussen en busjes, en ook nog alle mogelijke rollend materieel van voor de oorlog. Reken daarbij dat mensen vaak uuren achtereen achter het stuur zitten (het duurd wel even voor je daar enkele honderde kilometerd overbrugd hebt). En daar het buiten de bebouwde gebieden erg rustig op de weg is is iedereen er continu aan het inhalen, vraagd erg veel concentratie en inschattingsvermogen.

Waar wij vandaag ook achter kwamen, (via onze gids) is dat er in Peru maar weinig mensen zijn die hun huis afbouwen, als het eenmaal gereed is moet je namelijk behoorlijk belasting gaan betalen, gevolg hele dorpen en halve steden die tot in de eeuwigheid in aanbouw zijn, Ziet er erg slordig uit, temeer daar in het in dit gebied erg stoffig is( het wil er alleen in de regentijd, jan/febr) maar wat regenen .

Welnu morgen gaan wij voor enkele dagen het titicaca meer bevaren en verkennen, ik houd jullie zo spoedig mogelijk weer op de hoogte.

Warme groet, uiteraard ook namens Rita.

Ps. ik weet niet of het gaat lukken om nog foto´s te plaatsen, ik ga in ieder geval een poging wagen in Cusco.