Hallo allemaal, we zijn weer een enerverende dag verder, met de nodige avonturen.

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, om de 'Nascalijnen' vanuit de lucht te bewonderen, na een grondige inspectie, compleet met paspoortcontrole en metaaldetector (ik moest helaas mijn zakmes achterlaten) konden we dan eindelijk aan de vlucht beginnen. in schril contrast tot de hutjes en andere bouwwerken ronde de vluchthaven is dit vliegveldje uiters modern, en ook de vliegtuigjes zien er picobello uit, vergezeld van een piloot en een copiloot (verplicht na enkele ongelukken in het verleden) mochten wij , Rita en ik samen met Nicole en Mark, (die samen met ons dezelfde reis maken) het spits afbijten, na een geslaagde start, wat erg leuk is in zo´n klein vliegtuigje,snelde we naar de plaats waar de lijnen te bewonderen waren.

Naar onze stellige meninghebben de piloten onder elkaar de weddenschap wie er het meeste mensen aan het kotsen kunnenkrijgen, in ons vliegtuigje kwamen zij op 50% Mark, Nicole envoor Rita scheelde het maar een haartje;-PWat doen deze brave borsten, je zit in ons geval met twee piloten en vier passagiers in zo´n koektrommel, en om iedereen alles goed te kunnen laten zien gaat het vliegtuigje eerst op de linkerkand, om vervolgens in een sierlijke zwaai en een korte bocht, over de andere zij te kantelen, sucses gegarandeerd, en dat gebeurt dan in eenklein half uurtje´n keer of tien. ha ha .

Ik moet zeggen dat ik erg genoten heb van deze achtbaan ervaring, temeerdaar er buiten de lijnen enorm veel aan moois te bewonderen was, zoals de uitgestrektheidvan de woestijn,en niet te vergetenhet decor van de Andes op deachtergrond, PRACHTIG ;-D

Nu moet ik het er bij laten, daar de dames in ons gezelschap in mijn nek zittente hijgen, vraag mij niet waarom?????

tot snel, en ook de hartelijke groeten van Rita (en mij natuurlijk)

2